Prinsip Keadilan adalah amat berbeza dengan kesamarataan atau sama rata. Aku bukan nak cerita pasal Parti Keadilan Rakyat disini. Semalam dalam program Soal Jawab di TV3 membincangkan realiti perpaduan kaum di Malaysia. Yang menarik perhatian aku tentang ketidakpuasan hati Kaum yang lain terhadap kelebihan yang dikecapi kaum yang lain.
Banyak dipersoalkan tetapi idea utama di sebalik fakta2 yang dikemukan ahli panel program tu cukup jelas. Fundamental kepada persoalan perpaduan banyak dikaitkan dengan pendidikan dan tolenrasi dan yang penting memahami antara satu sama lain.
Antara yang disebut, kaum lain di Malaysia mesti menerima Hak Keitemewaan Orang Bumiputra sebagai tukaran kepada Hak Kewarganegaraan yang diterima mereka. Kedua-duanya saling berkait, sekiranya dipersoalkan hak keistemewaan bumiputra, secara langsungnya hak kewarganegaraan kaum lain seperti china, india dll boleh dipersoalkan, orang Melayu terutamanya mesti jelas dengan pekara ini.
Pembahagian bantuan kewangan, peratusan penjawat awam mengikut bangsa, peratusan pelajar Intitusi Pengajian Tinggi Awam mengikut bangsa, ini adalah yang dipersoalkan iaitu kuota. Disini mengapa kita perlu tahu bahawa prinsip keadilan amat penting difahami supaya rasa tidak puas hati itu tidak timbul.
Prinsip keadilan berkait rapat dengan komposisi kaum jika kita mengambil dari segi pembahagian dana. Sebagai contoh, kerajaan membahagikan peruntukan RM100 Juta bagi setiap jenis sekolah mengikut aliran bangsa masing2. Jadi sekolah cina, india dan melayu mendapat agihan yang sama sedangkan bilangan sekolah jauh berbeza.
Bayangkan sekiranya ada 100 buah sekolah melayu atau kebangsaan, 50 buah sekolah cina dan 20 buah sekolah india, jadi tidak adil bagi sekolah kebangsaan, mereka perlu bahagikan RM100 juta kepada 100buah sekolah tetapi sekolah india dan china yang kurang mendapat peruntukan yang sama. Jadi di sini hak sama rata atau kesamarataan tidak dapat digunakan. Maka Prinsip Keadilan mesti digunakan dengan sebaiknya.
Dalam perbincangan semalam juga, masalah sekolah yang berbeza-beza mengikut kaum juga menjadi penghalang besar kepada perpaduan yang kukuh. Orang cina di sekolah cina, orang melayu di sekolah kebangsaan dan orang india di sekolah india, jadi sejak kecil lagi mereka tidak didedahkan dengan perpaduan, hidup bersama dengan berkongsi.
Fundamental kepada perpaduan sudah tentulah bermula dari akar, anak2 perlu dididik untuk memahami budaya antara kaum, bukan sekadar mengenali tetapi memahi dan marasainya sendiri sejak dibangku sekolah. Seorang ahli panel semalam berkata, kurikulum pembelajaran anak2 kite sekarang ni lebih menekankan kepada "content" dan bukan kepada "process".
Secara jujurnya, perbincangan semalam di program Soal Jawab masih kurang "bebas". Aku sebenarnya merasakan perpaduan di Malaysia sekarang ni masih ditahap memuaskan, 60% (suka hati aku jer). Hmm, jangan kita kecilkan masalah perpaduan ini dan pentingnya memahami prinsip keadilan yang sebenar.
Banyak dipersoalkan tetapi idea utama di sebalik fakta2 yang dikemukan ahli panel program tu cukup jelas. Fundamental kepada persoalan perpaduan banyak dikaitkan dengan pendidikan dan tolenrasi dan yang penting memahami antara satu sama lain.
Antara yang disebut, kaum lain di Malaysia mesti menerima Hak Keitemewaan Orang Bumiputra sebagai tukaran kepada Hak Kewarganegaraan yang diterima mereka. Kedua-duanya saling berkait, sekiranya dipersoalkan hak keistemewaan bumiputra, secara langsungnya hak kewarganegaraan kaum lain seperti china, india dll boleh dipersoalkan, orang Melayu terutamanya mesti jelas dengan pekara ini.
Pembahagian bantuan kewangan, peratusan penjawat awam mengikut bangsa, peratusan pelajar Intitusi Pengajian Tinggi Awam mengikut bangsa, ini adalah yang dipersoalkan iaitu kuota. Disini mengapa kita perlu tahu bahawa prinsip keadilan amat penting difahami supaya rasa tidak puas hati itu tidak timbul.
Prinsip keadilan berkait rapat dengan komposisi kaum jika kita mengambil dari segi pembahagian dana. Sebagai contoh, kerajaan membahagikan peruntukan RM100 Juta bagi setiap jenis sekolah mengikut aliran bangsa masing2. Jadi sekolah cina, india dan melayu mendapat agihan yang sama sedangkan bilangan sekolah jauh berbeza.
Bayangkan sekiranya ada 100 buah sekolah melayu atau kebangsaan, 50 buah sekolah cina dan 20 buah sekolah india, jadi tidak adil bagi sekolah kebangsaan, mereka perlu bahagikan RM100 juta kepada 100buah sekolah tetapi sekolah india dan china yang kurang mendapat peruntukan yang sama. Jadi di sini hak sama rata atau kesamarataan tidak dapat digunakan. Maka Prinsip Keadilan mesti digunakan dengan sebaiknya.
Dalam perbincangan semalam juga, masalah sekolah yang berbeza-beza mengikut kaum juga menjadi penghalang besar kepada perpaduan yang kukuh. Orang cina di sekolah cina, orang melayu di sekolah kebangsaan dan orang india di sekolah india, jadi sejak kecil lagi mereka tidak didedahkan dengan perpaduan, hidup bersama dengan berkongsi.
Fundamental kepada perpaduan sudah tentulah bermula dari akar, anak2 perlu dididik untuk memahami budaya antara kaum, bukan sekadar mengenali tetapi memahi dan marasainya sendiri sejak dibangku sekolah. Seorang ahli panel semalam berkata, kurikulum pembelajaran anak2 kite sekarang ni lebih menekankan kepada "content" dan bukan kepada "process".
Secara jujurnya, perbincangan semalam di program Soal Jawab masih kurang "bebas". Aku sebenarnya merasakan perpaduan di Malaysia sekarang ni masih ditahap memuaskan, 60% (suka hati aku jer). Hmm, jangan kita kecilkan masalah perpaduan ini dan pentingnya memahami prinsip keadilan yang sebenar.
Comments
Post a Comment